Eitt sinn bjó ég til fjölskyldu í sims 2. Það voru Mark og Sandra sem fluttu í lítið hús á einni hæð með Söshu unglingnum þeirra. Þau voru frekar fátæk þannig að þau leituðu sér bæði að vinnu. Mark fann sér eina góða en Sandra og Sasha voru einar heima. Söshu gekk mjög vel í skólanum og fékk bara A+. Svo kom sá ddagur í lífi þeirra að Sandra varð ólétt. Þá fór Mark að leita sér að aukavinnu til að fá smá aukatekjur fyrir heimilið. Nú var hann bara heima til að borða og sofa og fara í sturtu...

Þegar fólk spyr ykkur ,,Hvað langar þig í jólagjöf?´´ hvað segið þið þá? Ég persónulega segi bara eitthvað en mig langar í kannski eitthvað áhveðið. Ég bara þori einfaldlega ekki að segja fólki það sem mig langar í. Það er ekki í lagi. Síðan ég hef búið til þessa jólagjafalista hef ég alltaf eða yfirleitt Hvað finnt ykkur?

Ég verð að vera fljót af því að ég þarf að fara heim bráðum. Ég er nefnilega hjá pabba mínum. Ég er að fara til mömmu minnar. Það skiptir í raun og veru ekki máli hvar ég er því við búum rosalega nálægt hvort öðru.Mamma er mjög pirruð af því að við eigum ekki mikið af peningum.Ég þoli ekki þetta líf.Afhverju þurfti ég að fæðast inn í þennan heim? Kannski þarf ég bara að laga þetta af því að þetta er mér að kenna!! Mamma er alltaf í fýlu en ég er farin að halda það að ég viti af hverju við...

Þegar ég var lítil kenndi afi minn mér skák. Ég held að það er það sem hefur áhrifin að ég er svona greynd. Afi minn tekur upp blaðið á hverjum degi og lítur á skák-útfæringuna og honum tekst hana alltaf. Hann kennir mér hana svo. kv.flækja

Jæja ég á 3 litlar kisur og mér þykir ofsalega vænnt um þær. Dimma er elst og er að verða 3 ára, Pjakkur er 2 ára og Flækja er 4 mánaða. þau eru svo skrítin að þau eru búin að eiðileggja 2 sófa og 1 teppi. Ég á himnasæng og hún er að verða ónýt. Dimma er útiköttur og hefur alltaf verið það en Pjakkur er víðáttufælinn og hann þorir ekki út. Í gær fór flækja út og var að leika við nágranna köttinn og ég var komin upp í rúm og ég þurfti að fara út að ná í hana. Getur einhver hjálpað mér við...