Fólkið liggur, horfir á himininn, hugsar, finnur, lætur sig fljóta með straumi hugsanna. Rís upp, maður, gengur að vatninu, lokar augum, labbar af stað, niður í vatnið. Loks sést hann ekki legnur, hafið hafði tekið hann, fólkið horfir á vatnið, og gengur svo allt af stað, lokar augum, og kljúfa vatnið. Komin á betri stað, enginn stríð, friður í sálum okkar, innan um engla og þá sem elskuðu heiminn, bak við gilta hliðið, á himnum, haldast í hendur aftur. höf:FanneyBjörkÓlafsdóttir