Svona til að byrja með þá ætla ég að segja að ég er enginn öfga trúar maður á dulræna hluti. Hef alltaf litið á það sem einhverskonar dægradvöl, en samt trúi ég að það sé til meira en maður sér. Ég þykist vera frekar næmur maður, og trúi að allra fyrsta tilfinningin sem maður fær, þegar maður hittir einhvern, kemur eitthvað, eða sér eitthvað í fyrsta sinn, það sé rétta tilfinningin. Undanfarnar vikur hef ég haft einhverja óþægilega tilfinningu, fatta ekki alveg hvernig, einhver óþægileg...