Eru vegir jarðarför? er náttúran auðlind eða iðnbylting? hvort vegur þyngra… að brúa bilið eða að brúin haldi í bili? er sandfok eða baknag í hnakkadrambi hálendisins? flokkast Kárahnjúkavirkjun undir hagsmunaárekstur, eða hreina og klára aftanákeyrslu? er náttúruperla eða verðlaust glingur? því ef valið stendur aðeins milli sjálfsbjargarviðleitni eða niðurrifsatferlis stíg ég heldur stutt þroskaskref, en að grafa eigin gröf heldur feta ég hárfína hengiflugsbrún millum öræfa og allsnægta,...

Með þrútin augu og visna sjón fálma eftir hönd aldagamals vinar, en gríp í tóm undrast augnablik, en hristi svo höfuð yfir eigin gleymsku sest niður hjá leiði hans og bíð…

Segðu mér sögu, segðu mér sögu… Segðu mér slitur af sögunnar samhljómi mála mér myndir á minningaþak veittu mér næringu úr stórgrýttum jarðvegi skrifa mér skýrslu með orð bak við bak vís á mig vitneskju vitgrannra manna slít mig úr þéttriðnum vanhæfnisvef ef lygin er ljúffeng, hvað þarf þá að sanna? muldraðu til mín þitt miskunnarstef…

Dapurleg dægradvöl í fáfarinni frægðarför mistökin sem lifa, tifa, tala til mín tæpitungulaust þau banka laust á dyr, bjóða lausn í formi þroska losna úr læðingi með semingi og krefjast kosta lækka rosta, flosna úr felustað kostar kynslóð eftir kynslóð sitjandi með spegilbrot og brostna, augnaásjónu… herðakistill vegur þungt ef veður aðeins bábilju staðnað loft slævir stund í tregafulri tjáningu eyðileg er bitur grund, blóðböndin öll storknuðu tryggðartaugar trosnuðu, sorgarklæði þykknuðu...

Ég man eftir kaotískum partíum fjögurra augna samræðum í raunveruleikajakkafötum með slaufu daglegs lífs Bauð mig fram til fífls, í samfélagsins satírum í eins manns göngu revíum, söng mér rétt til lífs…

Að annars manns frumkvæði, skrúfa frá frumflæði með úrelta hugmyndafræði, fleyti kellingar, kengfullur, sulla sæði stóreygursem hvolpur, jafnfrískandi og skólprör reyti af mér skólpsvör og beiska rasistabrandara míg sitjandi, skít standandi, ein-elti fatlaða á valtara með lekanda eftir fjölþreifin bartskera hugsa um pussur og pungsvita í miðjum karlaklefa slutslefa, þefa uppi efa, kyngi stolti, ríð henni samt leggjandi inn pant í sósubrók með brúsk, brotna sjálfsmynd og hey stöffa hana upp...

Undir helgrímu dauðastirðnunar, glotti dauft yfir leikskólaskvaldri…

Leggðu lók í lítið leg ligg þar lágt og læðstu veg taktu á þó táta sé treg þinn er réttur, ég um eg..