Sjálfsbjargarviðleitni, niðurrifsatferli sjálfið alsjáandi, sonur minn sofandi báran á árunni, árin á bárunni aldamótin liðin og ég svaf í gegn á vökunni skinið af sólinni, skinn fletti af sálinni sauma í sárin en sting mig á nálinni sameinast syrgjandi, sundrast er syngjandi sem svo þær stökur sem sumpartinn heilla mig sundlaugin svelgir mig, sverfir frá stífelsið sandur stundaglass silast seint og um síðir ég snýst um sjálfan sig, set dauða hans á svið hvað varðar mig um þig? hvað varðar...

Veit vart nú hvort byrja skal muldra hljótt mitt koddahjal veröld vor og veröld var villist um stund en tímgast þar var árulaus í árafjöld svaf sem snót með sverð og skjöld kjólföt karls nú klakabönd minnist margs sem máttarvöld Þá vin ber að, þétt faðmlag sefar ofsa, blekar blað brúar vað, kannar haf finnur vin, bergir af í dagrenningu drep á dyr, með dróma og drunga depurðar sálir skortir skynsneyti og, hugarflug til fegurðar! Hvað er að? Er það að? Eðlistrosnun? Draumsblóðbað? ei...

Misvitrar upphrópanir, rangsagðar tilvitnanir villufylltar ritgerðir, og illa samdir málshættir geysast fram sameiginlegan samræðugrundvöll máls allt frá frumöskri þar til endar í horni táknmáls líkamstjáning, huglæg þjáning, liggur kyrr í skotgröfum barkakýli myndar orð er fæðast fram með andköfum meginmálið meitlað myndlíkingum,tjáð í bókstöfum móðurmálið máist burt, öskrandi hástöfum tungur tæpast ná að túlka hugsun sem í álögum þó tunguliprir taugaendar endi oft í áflogum misskilin...

Veit vart nú hvort byrja skal muldra hljótt mitt koddahjal veröld vor og veröld var villt um stund en tímgast þar Árulaus í árafjöld svaf sem snót með sverð og skjöld kjólföt karlmanns nú klakabönd reynsla, þroski, hönd í hönd Þá vin ber að, þétt faðmlag sefar ofsa, blekar blað, brýtur af, brúar svað finnur vin, bergir af.. Í dagrenningu drep á dyr, með dróma og drunga depurðar sálir skortir skynsneyti, og hugarflug til fegurðar Hvað er að..? er það að..? eðlistrosnun..? draumsblóðbað..? Ei...