um daginn komu tveir blindir strákar til mín á kaffihúsið sem ég er að vinna á og byrjuðu að hrúga yfir mig ÓTRÚLEGA fyndnum “bröndurum”, ástæða þess að þetta var svona hrikalega fyndið er að þetta kom frá blindum strákum og ég votta þeim mína dýpstu “respekt” fyrir að hafa húmor fyrir fötlun sinni… so here we go (talandi úr munni blinds manns) Ég átti einu sinni kærustu, ég dömpaði henni, veistu af hverju… ég sá ekkert við hana veistu af hverju blindir geta ekki orðið hommar? þeir sjá ekki...

eiginmadur vid eiginkonu sina: *seg mer elskan, ef thu vaerir ekki med neina faetur, myndir thu samt kaupa ther skó? konan litur undrandi a mann sinn og svarar neitandi. *hvernig er thad, af hverju kaupir thu ther tha eiginlega brjostahaldara? ja og sorry med vontun a islenskum stofum..

a man walking at the beach hears a cry and as he goes to see who it is he sees a girl with no arms and no legs, so he askes her why shes crying and she says “im 20 years old, i have no arms and no legs and ive never seen a penis” so the man takes of his pants, shows her the goods and walks away. but then he hears her crying again and goes to her and askes her why? then she says “ im 20 years old, i have no arms and no legs and ive never been kissed” so the man bends down and gives her the...

Spurningin sem hefur eflaust hlaupið um huga okkar allra einu sinni eða oftar, “er virkilega eitthvað til sem ræður hvernig við högum okkur og getur sagt til um hluti?” Ég held ekki, eflaust eru margir þarna úti sem eru akkúrat núna að segja við sjálfa sig “þvílíkt fífl” en hins vegar eru örugglega alveg hellingur af annars konar fólki sem er á alveg sama máli og ég, vill geta ráðið sinni eigin framtíð, ekki eitthvað matrix-bull. það sem vill oft gerast (sem án efa hefur mikil áhrif á...