Sko, ég var að spá… Finnst nefnilega svoldið skrítið að þegar maður býr einn, þá á maður vini. En ef maður er í sambúð, þá á maður vinafólk! Ég hef nefnilega prufað bæði. Það virðist, einhverra hluta vegna, að pör heimsækji pör,(eða fari út með pörum) en einstaklingar heimsækji einstaklinga eða þá hóp af einstaklingum. OK, kanski ekki alveg algilt, en þó mjög algengt. Fór að spá í þetta um daginn, þegar vinkona mín til margra ára náði sér í mann, þá fór hún að tala um hve það yrði nú gaman...

Ég á ofvirkan dreng, 8 ára, sem mér finnst að samfélagið sé að hafna vegna þess að hann fellur ekki inn í eihvern “staðlaðan” grunn!!! Mér finnst að lyfjagjöf,þótt oft beri hún árangur, vera orðin svo mikið haldreipi að ef hún virkar ekki þá er bara ekkert hægt að gera. Sonur minn fór á þetta rítalín (sem af sumum er talið algert undralyf, amfetamínskilt)og hætti að borða og varð hræddur við allt og bara hreinlega ímyndunar veikur, sá skrímsli og allt! Og núna er ekki hægt að hafa hann í...

Það virðist sem svo að margir hafi þann lífsstíl að drekka áfengi, og drekka mikið af því og gera ekkert annað. Ja, nema þá helst að vera fjölskyldu sinni til ama og valda öllum áhyggjum. En hvernig er það er þetta neyslumunstur til komið? Vegna þess að þetta er sjúkdómur? Eða vegna uppeldis? Eða nennir þetta fólk kanski ekki að vinna? Ég verð nú að viðurkenna að það læðist að mér sá grunur að oft sé það raunin. Ég vona að mér verði fyrirgefin þessi “ljóti” hugsunargangur.En þetta segi ég...