Ef ég gæti, myndi ég vilja ef ég vildi, myndi ég geta. En það að geta er erfitt en að vilja er verra. Viljinn dregur mig áfram en getan fellir mig og andlitið fellur í drulluna fellur í soran. Kinnarnar leggjast mjúkt við hrjúfa steinana sem kúra við botninn. Getan hýfir mig upp, á fætur. Getan ýtir mér út í það óþekkta á meðan viljinn grætur, orgar af sársauka, Viljinn gefst upp. En ég get en ég vil ekki, en ég vil en ég get ekki. Föst í togstreitu, blóðugu stríði milli vilja og getu. Á...

Ég sit hér, ásamt þramur öðrum einhverjum sem ég þekki ekki. það er það góða við strætó. Ergilegur bílstjórinn, tekur við við drukknum manni sem stóð ekki í fæturna. TVÖ HUNDRUÐ KRÓNUR! ha? saggdiru tvöhudrkronur? Rrrrán öskrar hin drukkni, mér til skemmtunar Loks sest hann fyrir miðjan vagnin Óþefurinn ætlar allt að drepa. Tvær ungar stúlkur koma inn næst, klæddar eins og hórur á góðum degi, eru 16 en líta út eins og 12 Flissandi, kafnandi úr gelgju, talandi um helgina og Erp og nýja...

Ég er tár, sem rann mjúklega niður vanga þér, þegar þú brotnaðir og týndir mér í haf horfna tára. Ég er sorgin sem hvíldi yfir þér dag og nótt, þú barðist við ólgu tárana sem vildu komast út. Ég er kaldhæðnin sem lifi í sárum þínum, og þú í vonleysi þínu reynir að berjast geng mér en þegjir. Ég er reiðin sem byrgist upp og vil brjótast út, olgúsjór og stormar búa í huga þér er þú sleppir mér ekki. Ég er gleðin sem þú vilt ekki kynnast, en sérð á eftir mér dansandi í sólskinu dansandi úrt frá þér-

Hjarta,steinn,sár þöngin kæfir okkur á meðan orðin í huga okkar dansa á vörum okkar. Hjarta,steinn,sár öskrin kyssa vanga minn reiðin faðmar mig þögnin elskar mig. Hjarta,steinn,sár opið sár blóðið fellur hjartað stoppar Hjarta,steinn,sár sorgin syngur sinn hinsta söng steinn að hjarta í brjósti mér.

Tárin renn niður vanga mér, eitthvað horfið farið. Tárinn renna niður vanga mér hvítur kross, svartur kross. Tarið rennur um vanga mér tíminn beið tíminn leið krossinn farinn steinninn komin tárið rennur í huga mé

Í fortíðinni lifir draumur, í fortíðinni lifir von, en ég er föst á milli núsins og þásins Eitt sinn var ég frjáls og glöð, Eitt sinn átti ég bros en þáið greip um alla mína hamingju og kæfði núinu. í framtíðini fæðist kaldhæðni í framtíðini fæðist gremjan, og ég sit föst mitt á milli. föst í öllu því sem ég hata en lifi fyri

þó að ég sé einn, þá er ég “kúl” þó að ég viti meira en sumir þá er ég “hipp” þó að ég hlusti ekki á tónlist þá er ég “inn” því ég er súpernörd og ekkert á mig fær!

Mig dreymdi draum, ekki óvenjulegan draum. Bara draum. Mig dreymdi fimm eitur gular sitrónur, og þrettán hvítar rósir. Sítrónurnar lágu saman í skipulagði ringulreið, á borði með litlum hvítum miða. “Vinsamlegast snertið ekki” og ég snerti, tók eina upp og beit. Safin rann niður um hálsin eldurinn kissti hálsinn, húðin grét af angist. En rósirnar hlógu.