Ég hata þig heiftarlega, helvítis fábjáninn þinn. Segi það satt án trega, Samt ertu maðurinn minn. Í bræði ég brenndi minningar; grátbólgin sakna ég þín. Brenndi góðar tilfinningar en svo kom ég aftur til mín. Er ég að meinetta? á ég að geymetta? Ég á endanum öðlaðist sýn; öskrað´í loftið “ég elska þig beibí!!” og meibí.. verðum við saman að eilífu gaman.. Ég er ekkert á þín Ert þú svo eitthvað án mín?

Ég bý tímabundið í Hvömmunum í Hafnarfirði.. Hér búa margir hundar og það leynir sér ekki á öllum þeim hundaskít sem má sjá hérna! Er það dottið úr tísku að þrífa upp skít? Ég held að allir sem hafa tekið þá ákvörðun að eiga hund vita að hundum fylgja þrif, rétt eins og maður skiptir um bleyju á barninu sínu, þá líður okkur öllum betur. Ég veit að fólk getur gleymt poka- Þá er bara um að gera og banka upp á næsta húsi, því fólk tímir poka frekar en að verða næsta manneskja til að stíga í...

Ég er bíllaus hundaeigandi. Greinin “Hundalíf erlendis” kom mér til umhugsunar af hverju þetta væri svona allt öðruvísi hér á landi og þá sérstaklega varðandi strætó og rútusamgöngur, því ég hef oft séð hunda í strætó í Danmörku. Ég hringdi í Austurleiðir og spurði þá hvernig hlutirnir ganga fyrir sig þar skyldi ég vilja ferðast með hund. Maðurinn sem ég talaði við sagði að hundar mættu koma í taumi í rúturnar svo lengi sem aðrir farþegar kvarta ekki eða verða fyrir óþægindum. Svo mættu þeir...

Þó þú kannski hafir ei tíma, og leiðist þér ljóðið mitt mikið. þá kann ég að láta það ríma, og eitthvað skal þá fyrir vikið. Stuðla og stafi stundum set inn, þeir láta ljóð “sánda” mun betur Því gleymir oft margur hver hugarinn, hvernig mar´ljóðið upp setur. En nú hefur eytt í þetta leiðinlega stutta ljóð dýrmætum tíma og ráðlegg ég þeér að fara að gera eitthvað annað..