Ég er að horfa á fréttirnar og ég er svo reið!! Það eru öldruð hjón á Akureyri sem hafa verið aðskilin núna í langann tíma, hún er 88 ára og hann 94 ára, hún var lögð inná hjúkrunarheimili fyrir aldraða vegna veikinda sinna, en hann fær ekki pláss, hann er næstum alveg blindur og síðan konan hans flutti á hjúkrunarheimilið hefur hann lést og getur illa hugsað um sig sjálfur. Einu svörin sem maðurinn fær þegar hann sækir um er að það sé ekki nauðsynlegt fyrir hann að fara á aldraðaheimili....

Vegna þess að umræðan “mér er nóg boðið” var komin út fyrir skynsamleg samræðumörk taldi ég mest vit í því að skrifa bara nýja grein um álíka efni og hefur verið rætt. Í fyrsta lagi þá er það rétt að kettir ættu allir að vera merktir, ég persónulega verð soldið pirrð þegar ég sé kött sem er ekki með ól eða/og eyrnamerktur, jafnvel þó að umræddur köttur sé inniköttur því ef hann kemst út á hann erfiðara með að rata um en þeir sem eru alltaf úti. Einnig ef þú hugsar fram í tímann með köttinn...

Það hefur verið að tala um að þeir sem ekki eiga ketti/hunda er mjög mörgum sama um þá og vilja helst útrýma þeim. Ég verð nú bara að segja að mér finnst fólk frá öllum hliðum vera að líta mjög óraunsæislega á þetta (eða allavega flestir). Kettir sjá um að ekki verði á offjölgun á rottum, músum eða fuglum og mér skilst þá að fólk vilji frekar sjá rottu heima hjá sér í garðinum heldur en kött. Þetta er allt hluti af hringrás, fuglar sjá um það að ekki sé of mikið að skordýrum (fyrir þá sem...

Ég hef verið að lesa nokkrar greinar hér um ofbeldi gagnvart köttum og annars konar málleysingjum, flestir eru á móti þessu en aðrir eru að reyna að segja að þetta sé réttlætanlegt. Hér er spurningin, er það virkilega svo mikilmannslegt að ráðast á einstakling sem ekki getur varið sig? Ekkert réttlætir það að sparka, slá eða jafnvel drepa þann sem er þér minni eða hefur ekkert eða lítið gert á þinn hlut, því er sagt að ekki sé viturlegt að taka réttlætið í sínar hendur því ekki eru allir...

Kötturinn minn á við það vandamál að stríða að það bókstaflega hrynja af honum hárin. Þegar hann gengur um sér maður hárið bara fjúka af honum. Er þetta eitthvað stress eða??? Vitið þið einhverjar ástæður eða kunnið þið einhver ráð. Hann fær eiginlega bara þurrfóður en gæti það verið ástæðan.

Ég sá nýlega þátt á Animal planet um það að fullt af fólki í asíu (Kína og víetnam td.) er að drepa ketti og hunda til þess að búa til pelsa úr feldinum á þeim. Og það sem var ennþá verra var hvernig þeir drápu þá til að skemma ekki feldinn, það var fullt af hræddum kisum í litlu trébúri, síðan náðu þeir einni kisu í einu með snöru og hertu á, svo voru þeir festir upp við rimlana og beðið eftir að þeir dæju, stundum tók það meira að segja nokkrar mínútur fyrir þá að deija og þeir börðust um...