ÉG hef Þekt margar fjölskyldur með hunda, þar á meðal minnsta kosti tvær með scéffer. önnur þeirra hugsaðu ofsalega vel um hundinn sinn og hann hafði alltaf eitthvað að gera og var sjálfsagt einn hamingjusamati hundur í heimi. Svo þekki ég aðra fjölskyldu sem gæti varla hugsað verr um hann, það er að segja hann fær bara einn göngutúr á dag og er hálf geðveikur.Hann elskar það að fara út og gera eitthvað fyrir alla en ær ekki neitt að gera. Fólk á ekki að fá sér hund sem það getur ekki séð...