Rafgular gjálfra leifarnar í flöskunni og minna mig á ælubragðið uppi í mér. Ég æli aftur og staulast heim á leið fullur efasemda um að ég komist þangað og líka bara plain fullur. Reyni að hafa augun á götunni en ég er ófær um að sjá hana. Ég dett og sofna í nöpru fjúkinu. Ég kemst aldrei heim framar.

Hvernig er hægt að lýsa tilfinningum sínum? Engin orð eru til sem að eiga alveg við mig, ég fell ekki inn í orðaforðann. Þvílík vandræði. Get ég höstlað út á að vera ólýsanlegur? Ekki lengur, varð vongóður eitt augnablik enn er núna vonsvikinn.

Heltekinn get varla sofið, þú ert alltaf í huga mér. Daga og nætur, kvölds og morgna, allar stundir ég hugsa um þig. Yrki þér kvæði, geng hjá þínu húsi, matast vart! Sé þig svo í vinnunni á þriðjudegi, þú ert eins sú gyðja sem ég tilbið að kveldi. Missi áhugann. Djöfull er nýja stelpan hot! Gleymi þér. Dreymi um hana daga og nætur, kvölds og morgna, hverja stund! Yrki henni kvæði, geng svangur fram hjá hennar húsi! Unns ný kona birtist, inn í mína mund.

Gulhvít tunglið speglast í öldunum sem gjálfra við hvítmálaðan árabát. Bak klætt hvítri skyrtu flýtur meðal aldnanna. Ég kveiki mér í rettu, horfi tárvotur á hvíta rekaldið, keyri í burt og finn ekki fyrir neinu Aldreimeir.

Ef þú átt leið um Eyjafjörð, er Fálkafellið hrópar. Taktu þá eftir bátunum sem að landa á höfninni. Einhverstaðar þar situr elskan mín og flakar. Mig grunaði ekki að ein manneskja gæti orðið svona óþolandi. Ég ætla að dömpa þessari beyglu strax í kvöld!

Hvað er það sem drífur manninn áfram í þessari endalausu sannleiksleit sinni? Er það fullvissan um að við munum drottna yfir hnettinum og heimi þessum þegar nóg er vitað? Hvernig er hægt að fá nóg út úr óendanleikanum? Er það ekki svo að sá sem allt veit veit meira en hann kærir sig um að vita? Hvar látum við staðar numið? Kannski hefur það nú þegar skeð. Kannski er maðurinn sífellt endurskapaður af sjálfum sér aftur í yndislega vitsmunaþurrð hamingjunnar. Kannski er lokasannleikurinn sem að...

Ég finn feigð mína nálgast, en bærist ei. Bíð eftir að einhver vilji kveða upp dánardóm, en heyri ekkert. Bíð eftir að einhver dragi hvítt lak yfir hausinn á mér, en ekkert gerist. Afhverju þetta fjárans ekkert, af hverju sinnir mér enginn? Skúringakona kjagar kiðfætt inn, skúrar og fer. Hún horfði ekki einu sinni á mig, eins og ég sé ekki þarna. ,,Ertu að hlusta á mig Guðjón, þú átt að keyra mig niður í saumaklúbb og þrífa svo neðri hæðina og vera búinn að sjóða ýsuna þegar þú kemur að ná í...