vaaá ég er grátandi :S..:(, ég hef alltaf verið svo hrædd um að missa besstu vinkonur mínar (sérstakleha æsku) ég bara get ekki ýmindað mér sársaukan sem fylgir, maður trúir því ekki að heimurinn geti verið svona vondur eða ósangarn við mann…en svona er þetta. Þú ert í raun heppin, þú áttir bessta vin, sem er nú á góðum stað og fylgist með þér dag eftir dag, þú hefur góðar minningar sem hlýja þér og eflaust myndir og upptökur :D..reyndu bara að líta á björtu hliðarnar, sumir eiga enga vini...