Svarti köggullinn Einhvers staðar, langt inni í mér er lítill, svartur köggull. Hann er fullur af vondum tilfinnigum og minningum. Stundum stækkar hann og ég verð leið. Mig langar til að kremja hann svo hann splúndrist, allt það vonda hverfi og hjarta mitt fyllist af sólskini. (Þetta er dæmi um eitthvað sem ég held að allir hafi inni í sér, kannski án þess að vita af því, en ef maður hefur lent í slæmri reynslu veit maður meira um það. Þetta ljóð er kannski ekki alltaf mjög ljóðrænt, en er...