Sælt veri fólkið ég er með smá vandamál og velti því fyrir mér hvort það gæti verið að einhver hér gæti leiðbeint mér. Málin standa þannig að fyrir 4 árum byrjaði ég með strák sem við skulum kalla Kolla og við vorum saman næstum 3 ár byrjuð að búa og stofna heimili. En það voru virkilega erfið sambandsslit því ég taldi mig elska hann svo heitt…(sem ég komst að síðar að var ekkert nema þráhyggja ég taldi að ég væri ekki neitt án hans) En hann sagði mér upp fyrir aðra stelpu og hann hann hafði...

Hæhæ mig langar að segja ykkur svolítið. Ég kynntist þessum frábæra strák fyrir tæpum þremur árum og við vorum bara að dúlla okkur fyrst í þrjá mánuði svo eitt kvöldið spurði hann mig á svo sætan hátt hvort ég vildi vera kærasta hans og ég sagði af sjálfsögðu já. Ég var orðin svo ástfangin af honum og við vorum saman þrátt fyrir að hann átti heima út á landi og ég á höfuðborgarsvæðinu. Svo fyrir einu og hálfu áti flutti ég til hans og það var æðislegt við leigðum saman og við vorum svo...

Ég er að fara skrifa um mál sem skiptir mig mjög miklu máli og þætti vænt um að fá góð ráð þeir sem hafa ekkert nema slæmt að segja sleppið því takk fyrir. Um daginn fór ég á fyllerí með kærastanum mínum og allir voru fullir =) að skemmta sér bara, en svo fór allt að verða alvarlegra og ég gerði mér ekki grein fyrir því þá en geri það núna. Ein stelpan þarna sýndi kærastanum mínum mikinn áhuga en það skipti mig engu enda var ég of full til að pæla eitthvað í því en svo sá ég að kærastinn...

Allt i lagi ….ég veit ekki alveg hvernig ég á að byrja svo eg segi bara strax frá. Málið er að ég er með strák við erum búin að vera saman i tæpt eitt og hálft ár..í langlínusambandi. (Hann býr úti á landi) Þetta hefur verið mjög erfitt eins og við vissum en vorum reiðubúin að höndla…núna hinsvegar síðustu tvo mánuðina alla vega er allt búið að ganga á afturfótunum ég er búin að vera mjög stressuð og pirruð. Málið er að eg ætla mér að flytja til hans en ég treysti honum ekki vegna mála sem...

Ég sendi grein inn um daginn sem heitir “ástarflækja” eg vil bara þakka öllum fyrir hjálpina og segja að eg talaði betur við hann (unnustan minn) og sagði að ef hann myndi haga sér svona myndi eg labba í burtu. Í fyrstu tók hann því ekki alvarlega en svo þegar hann sá að mér var alvara brotnaði hann niður og sagði að hann myndi aldrei vilja missa mig …það væri bara það að hann hafði ekki gert sér grein fyrir því að eg myndi virkilega fara. Það er nefnilega það sumir halda að allt sé svo...

Þú komst inn í lífið mitt með gleðina sem týnt ég hafi. Þú límdir saman hjarta mitt eftir þónokkur brot. Þú fannst aftur brosið mitt sem var alveg horfið. Sjálfstraust mitt komst í lag bara þegar þú sagðir; “þykir vænt um þig”. Og núna ertu farinn og ég náði aldrei að þakka þér en vissuru og eg vona að þú vitir enn ég elska þig og mun ætíð gera. p.s. þetta á ekki að vera reglubundið ljóð!

Hæhæ ég vil byrja á því að segja að þeir sem hafa ekkert viturlegt að segja meiga sleppa því að tjá sig. Málið er sko að mér líður hræðilega illa ég er sem sagt trúlofuð strák sem er 18 ára og við erum samt búin að vera einungis saman i 10 mánuði eg veit að það eru margir sem hugsa núna vá þau eru rugluð og já kannski erum við það. Ég elska hann svo mikið meira en allt lífið sjálft og eg er nokkuð viss um að hann elski mig hann hefur haldið einu sinni framhjá mér og eg einu sinni framhjá...

Mig langar að segja ykkur hérna frá svolitlu sem mér finnST mikilvægt og ég virkilega held að það passi vel hér :). Málið er að ég er sem sagt trúlofuð manni/strák sem ég tel vera mína SÖNNU ást það en það eru margir ósammála því vegna þess að margir trúa ekki á svoleiðis og segja það vera kjaftæði.En um daginn þá var einn vinur minn sem þolir ekki ást og hatar að vera góður eða rómantískur, hann féll fyrir stelpu og var sem sagt að reyna rosalega að töfra hana upp úr skónnum. Hún sagði við...

Það er svo sannarlega satt að flest allir elska fjölskylduna sína og verið er að tala um að maður geti fundið sanna ást hjá þeim og bestu vinu manns vissulega er það satt. Samt sem áður er það öðruvísi ást því ef maður verður ástfangin alveg þannig að maður fái fiðrildin í magan þá er það sönn ást eg samt tala bara fyrir mína hönd og nokkra sem ég veit um. Ég dýrka mína fjölskyldu en maðurinn sem eg er með er mín sanna ást það sem við eigum saman er svo allt annað en það sem ég á með...

Hæ ég ætla að deila með ykkur svolitli fyrst einhver hér á undan var að tala um geðveiki. Málið er það að ég hef fundið fyrir óþægilegum hlutum síðan ég var 4ára þá byrjaði það allt. Alltaf fór ég að sofa eins og venjuleg lítil börn gera en bæði mamma og pabbi voru tilbúin því alltaf þegar klukkan sló tólf á miðnætti vaknaði ég hágrátandi. Þau komu alltaf inn á sama tíma hugguðu mig og eg svaf eins og þyrnirós alla nóttina en svona gekk þetta þangað til einu sinni þegar eg var að verða 6 ára...

Þar sem við erum að tala um rómantík og þessi punktur sem koma þarna um að strákar og stelpur eiga ekki að vera pirruð á móti þegar hinn aðilinn er pirraður well mitt motto i því máli er að maður eigi að elska maka sinn þegar hann á það minns skilið því þá þarf hann mest á því að halda. Rétt eins að ég er trúlofuð og unnustinn minn hann kemur alltaf og byrjar að kyssa mig og faðma þegar eg er pirruð og orðin svo pirruð að eg einfaldlega leggst niður og fer að gráta fólk sem virkilega elskar...

Hvað er ég að gera hér ?? Í þessum örlaga mikla hring helvítis. Hata ljósið,lifi eins og leðurblaka. Nýt mín best í myrkrinu þar sem allt getur gerst ! Fjandinn er laus inní heilanum á mér,sendir mig til helvítis. Þar þarf ég að standa undir kröfum allra, gera eins og allir vilja , vera eitthvað annað en ég er. Ógeðslega pakk sem eiga að kallast foreldrar og vinir en eru ekkert nema fjandamenn og óvinir eiga ekkert skilið nema rotna í helvíti. Þannig fara þau með mig stinga hníf í hjarta...