Þetta er flott að mér finst, mér finst vanta allan æfintíra ljóma í ljóðagerð í dag, spáið í því hvernig Davíð Stefánsson var í sinni ljóðagerð, það er svo mikið frelsi í ljóðum hans, hugurin látin skapa heima og aðstæður sem ekki eru af þessum heimi, við nútíma mannsbörn erum heft í huga, vegna hvers? Vegna þess hve mikið við þurfum til að vera ánægð og til að geta “lifað”, mér finst þetta ljóð flott, nema þá fyrir utan það að manneskjan vaknar og það var aðeins í draumi sem hægt var að...