mér var víst kent að heimurinn myndi þenjast út með þér, þeas þegar að þú ert kominn út á enda þá heldurðu bara áfram og býrð til heim sem að minkar fyrir aftan þig en stækkar fyrir framan þig. ýmindaðu þér að þú sért í þoku, þú sérð alltaf meira og meira fyrir framan þig, en alltaf minna og minna fyrir aftan þig, svoleiðis lísi ég alheiminum =) … “meikar ekki mikið sens” eins og sumir myndu orða það :)