Dont' you care?! Dont' you care?! There are sweatshops everywhere! The children are told: “Just fucking do it!” Their childhood is crap, they hardly get through it. At the age of 10 their fingers are speant. To anyone but each other, nothing they meant. They never see the light of day the tiny people toil away. How can we help, what can we do? How can we help those poor children through? The answer is within us all, if united we stand and united we fall. With courage and bravery we can...

Kertið flöktir ótt og títt og skelfur undan ömurleika heimsins. Það er það sem það er, ekki meira. Vaxið rennur óstjórnlega líkt og duldar tilfinningar sem aldrei hafa verið sýndar. Það er það sem það er, flöktandi lítið ljós sem brátt deyr út. Ég sat við kertaljós þegar ég samdi þetta og þegar ég skrifaði síðusta orðið þá slökknaði á kertinu. Það var rosa creepy! Ég var líka rosalega þunglynd þegar ég samdi þetta, ég sem vanalega er svo ‘djollí’ manneskja, don't get me wrong ;) ;)

Dag einn fór ég niður á strönd. Það var eins og eitthvað togaði í mig. Eitthvert ókunnugt aðdráttarafl, togaði mig niður á strönd. Á ströndina fór ég og lagðist í sandinn, hann var heitur. Ég horfði á skýin og bjó til myndir úr þeim. Ég sá fíl, mann og lítinn engil. Ég boraði tánni í sandinn og bjó til hjarta, en svo kom hafið, sjórinn, marinn (eða hvað sem það er kallað) og breiddi út faðminn og sandurinn varð aftur eins og áður, sléttur blautur, gerður úr milljónum lítilla korna sem enginn...