Hæddu mig, rektu mig fram í þjáninguna fáðu mig til að gráta, þá líður þér vel berðu mig, þar til ég get ekki meir hræktu á mig, og segðu mér ég sé ekki neitt Horfðu á mig, meðan ég bið þig að hætta hlæðu af mér, þegar ég byrja að blæða virtu mig, þegar ég stend upp hataðu mig, þegar ég geng í burtu Styddu mig, þegar ég reyni mitt besta hjálpaðu mér, þegar þarf á því að halda hrósaðu mér, þegar ég geri eitthvað gott Elskaðu mig, þegar ég fyrirgef þé

Ég fell í arma hugvits míns og byrja að gráta Tár mín eins og brennisteinssýra brenna inn í hörund mitt og skilja eftir ör einmanna leikans ég sakna þess að vera ég sjálf þegar ég var hamingjusöm mig langar að byggja brýr mínar upp aftur og stíga á braut gleðinnar en ég er föst ég engist um í fráhvörfum geng beina leið inn í eldinn horfi til baka og sé myndir frá fortíðinni þær hlæja af mér hæða mig og grýta mig niður öskra á mig orðum sem ég er hrædd við orðum um gleði, ást og virðingu ég...

grátin tár hafa runnið niður vanga minn líkt og morgundögg sem fellur á jörðina, þegar fuglarnir syngja sinn fyrsta söng þegar þeir fagna komu vorsins, mig langar svo að vera saklaus, saklaus og hrein, laus við allt hið slæma sem ég hef gert í fortíð minni, mig langar bara að tár mín hætti að flæða, flæða og drekkja sál minni…. ég get ekki grátið endalust, en mér líður stanslaust sem ég þurfi að gráta, gráta tapaða æsku, ég hef fylgt fótsporum djöfulsins, í gegnum dali og viðjar gerfi lífs,...

Ég grét mínu seinasta tári í nótt, aldrei aftur ætla ég að gráta þótt, einhver skilji mig eftir sára og eina, líf mitt snýst aðeins um að lifa og gleyma, ég hefði getað vonað og treyst, en lífið er beiskt, ég þarf að stóla á mig sjálfa, ekki einhverja guði og hulduálfa, við vorum fædd til að þroskast, ekki til að láta í okkur vorkast, nú get ég séð um mig sjálf, því ég á mig sjálf…..

þegar augun mætast á leið til hins dimma sálarstaðar biður vegfarinn um far hann er svo einn næstum með tár í auga ég lít á hann og sé sjálfa mig hann horfir á mig og biður um hjálp hann er ekki í skóm fætur hans blæða frakkinn hans er rifinn augu okkar mætast um stund en ég get ekki horft hann særir mig það er sárt að sjá einhvern svo líkan sér en samt svo öðruvísi er hann spegilmynd af sálu minni sál sem er tóm, fátæk og einmanna?

Skuggar vonleysins hylma yfir sálu minni og sár erfiðar æsku byrja að grafa sannleikurinn er sá að ég er ein án hamingju og ástar ég geng um torg myrkra lífs míns í leit að gleði og smá sælu líkami minn byrjar að brenna af þrá mig langar svo að geta…. mig langar svo að geta…. mig langar svo að geta verið til án skammar afhverju þarf ég að vera svona afhverju er ég öðruvísi en aðrir mér líður illa hjálp einhver hjálp er ég einhvers virði eða er ég að visna upp???

Takk fyrir það þegar þú hélst mér Takk fyrir það þegar þú kysstir mig Takk fyrir það þegar þú sagðist elska mig Ég er hjá þér alltaf en samt ferðu Ég hlusta á þig alltaf samt segirðu ekkert Ég hugga þig alltaf samt græturðu ekki Afhverju er þetta svona flókið? Afhverju get ég ekki skilið þetta? Afhverju gerist ekkert? Er þetta allt ímyndun? Er mig að dreyma?

Þegar ég var fyrst ástfangin skrifaði ég ástarbréf en hafði aldrei kjark í að senda það. Mig langaði bara að vita hvort fleiri reyndu að tjá tilfinningar sínar í bréfum… Hér fyrir neðan læt ég bréfið sem ég skrifaði fyrst fylgja… Kæri ******! Þú ert sá maður í lífi mínu sem er fullkominn og ef ég hefði þig væri líf mitt fullkomið! Áður en ég sá þig var hugur minn og hjarta tómt, en nú er allt fullt og ekkert nema þú kemst þar inn! Áður en það varst þú hélt ég að maður gæti orðið ástfanginn...

Not knowing dont knowing I will never know how it feels to be alive I lie alone here in my room my mind is emty like my life all i have is all i have is to wait untill the one comes to get me take me away away from the pain the pain that wrists so hard in my heart Only the one can take it away by bringing me hate that one is the devil

Why does the thought of death The feeling of ending this life The torture, the pain, the hurt The discomfort I cause, Why does it feel so right? But the thought of the pain The mechanics, the method The hows and wherefores.. Why is that so beyond me, my abilities, My confidence? I know I would be better dead All I care for is others All I do is hurt others All I want to do is leave others To their lives away from me Is my inability from caring? Knowing the final act of hurt The final ability...

I held the knife so close to my heart. Like a foolish child I sat and I cried, Didn't realize what I had done, what I had tried. Tears mixed with blood, falling slowly to the ground. Covered in blood, pulled myself up, in tears scribed: “To those who don't care, to those who can't see, Never Give up always thrive to be free.” Didn't know how many people would later cry. “Tried to be free, yet I see this isn't the way.” Friend at the door, ran as fast as she could. Too weak to say I'm sorry,...

Jafnvel útsprungin rós er ekki jafnfalleg og þú Jafnvel Romeo elskaði Juliu ekki eins og ég elska þig Jafnvel besta ilmvatn ilmar ekki jafnvel og þú þó þúsund aldir líði þá með hverjum degi elska ég þig meira en hugsa alltaf……