Veistu ég las bók um svona, stelpu sem þjáðist af þessu í mörg ár, semsagt þetta var dagbókin henanr þar til hún dó. Málið er að þegar ég las þetta, varð ég alveg fjúkandi reið út í þessa manneskju, hvernig hún skrifaði og talaði um hve erfitt hún ætti og bla bla bla. Og það versta við það var að hún vissi alveg hve erfitt þetta tók á fjölskyldu sína en samt hélt hún áfram að vera svona sjálfselsk, að ekki bara pína sjálfa sig heldur alla sem elskuðu hana í kringum sig. Sjálfselska á versta...