Ég er nú alveg ótrúlega trúaður. Veit ekki af hverju, alltaf þegar ég lendi í einhverju, missa ástvin eða eitthvað, þá hugsa ég að það geti ekki bara verið að það slökkni á manneksjunni, og allt búið. Ég tel mig mjög trúaðann miðað við unglinga í dag, en ég veit í rauninni ekki af hverju ég er svona trúaður, ég held bara að það sé eitthvað, eitthvað meira. Þess má geta að ég er mótmælandi.