Þegar bróðir minn var pjakkur,fórum við familían til kirkju oft sem endranær,nú bróðir minn var ekkert auðvelt barn,var nánast upp um alla veggi,ef þið skiljið hvað ég á við.Hann gat ekki setið kyrr í messu einni,og stóð á fætur og hljóp um alla kirkju,að lokum hljóp hann í áttina að að altaristöflunni þar sem presturinn stóð og á hempu prestins voru tölur til að hneppa og heyrist allt í einu í mínum,einn,tveir,þrír:) Í sömu messu,þegar presturinn lyfti höndum og leggur blessun sína yfir...