hmm…sko…ég veit ekkert hvað hann á mikið eftir og hef ekkert fengið að vita á hvaða stigi meinið er…en ég er búin að ákveða það að ég má ekki gefast upp þó að það séu sumir sem vilja að ég láti þetta bara fjara út í vinskap svo að ég þurfi ekki að standa í þessu öllu saman…hmm…í sambandi við frí þá er ég á leiðinnni í skóla og gæti þá ekki tekið mikið frí…en foreldrar mínir myndu styðja mig 100% varðandi peninga og annað… en takk fyrir ráðið…ég ætla allavega að hitta vinkonur mínar bráðum og...

það sem að ég meina með því að ég sprakk er að ég gat ekki meir…fór til frænku minnar og þá bara gat ég ekki meira og grét og grét og vissi ekkert hvað ég gæti gert… en það er samt svo margt meira en að standa með honum og það…læknirinn er búinn að segja okkur það að honum eigi ekki eftir að batna…og að með árunum eigi hann eftir að versna…en ég get ekki hugsað mér að láta hann frá mér…ég elska þennan dreng út af lífinu og hef gert síðan ég sá hann fyrst, en þessi sjúkdómur er alveg að fara...

sæl…mig langar að spurja áður en að ég ráðlegg þér eitthvað….það er: -hvað ertu komin langt fram yfir? -Vita foreldrar þínir að þú sért með strák og sért fairn að stunda kynlíf? -Ertu í góðu sambandi við mömmu þína(talið um hitt og þetta)? -Þoriru að tala um þetta við t.d. mömmu þína? Ef þú talar við mömmu þína og getur alveg verið hreinskilin við hana þá myndi ég fá ráð hjá henni og kannski að biðja hana um að fara í apótek og kaupa handa þér þungunarpróf. ef þú vilt ekki að hún viti þetta...

hmmm…vinkona mín trúlofaði sig þegar hún var 16 ára og það gekk reyndar bara í ár en þá hættu þau saman, eignuðust barn og allt fór í flækju…