Hvert er förinni heitið þegar allir vegir hafa verið gegnir? Er lífinu lokið þegar nýjar upplifanir eru fjarlægur draumur? Við finnum þann skásta veg og göngum hann aftur og aftur því þar hlýtur hamingjan að liggja.

Eftir að herinn hélt heim á leið frá Reykjanesinu, hafa margir velt því fyrir sér hvernig vörnum landsins skuli vera háttað og enn fleiri sem hugsað hafa með sér hvort varnir séu nauðsynlegar. Sjálfstæðisflokkurinn er samkvæmur sjálfum sér og eftir að Bandaríkjastjórn gaf skít í þá og samstarf þeirra við ríkisstjórn, gengur flokkurinn slefandi, með Geir Haarde í forystu, á eftir þeim og biður stórveldið að skilja ekki litla tannlausa hvolpinn eftir varnalausan. Sjálfum finnst mér það að...

Það sem maður gerir í dag, er oft ekki það sem maður lagði af stað með. Þegar ég var ungur stráklingur vissi ég í raun og veru ekkert um lífið, hvað mig langaði, hvað ég ætti að gera eða hvað myndi verða um mig. Æskan mín er hálfgerðu móki, man að ég hugsaði mikið, var mikið að búa til sögur og ímynda mér hitt og þetta. Hvernig líf mitt væri ef ég væri ríkur, hvernig það væri ef ég væri öðruvísi, hvernig líf mitt væri ef foreldrar mínir létust. Já, hugur minn flaug um víð og dreif þegar ég...

Er með gamalt sár sem ég kroppa í og fæ ekki gróið, geymi gamlar myndir sem ég fæ ekki gleymt, man gamlar sögur sem verða ekki aftur sagðar… eins og að yrkja ljóð sem aldrei verða lesin, safna ryki í skúffunni, vesna upp, hverfa.

Fjodor Dostoyevsky fæddist árið 1821 í Mosku, og er einn af þekktustu rithöfundum Rússlands. Á æfi sinni skrifaði hann fjölmargar bækur og eru þekktastar eru Glæpur og Refsing, Karamazo Bræðurnir, Fíflið og Djöflarnir. Hann ferðaðist víða og ásamt ritlistinni voru helstu ástríður hans drykkja og fjárhættuspil sem komu honum eitt sinn í skuldafangelsi í Síberíu. Hann lést árið 1881, sextíu ára gamall. Þegar Fjodor skrifaði Glæpur og Refsing skuldaði hann mikið og átti hann erfitt með að finna...

Því var loksins lokið, handritinu sem átti eftir að breyta öllu. Ég hafði unnið að því myrkrana á milli í marga mánuði núna, og eftir nokkurra daga fínpússun, var því lokið. Ég fékk hugmyndina þegar ég og konan eyddum tveim vikum saman í sumarbústað í Dalsýslu. Í sjálfu sér er söguþráðurinn ekkert merkilegur. Þetta er um miðaldra mann sem hefur verið giftur sömu konunni í tuttugu ár. Þessi maður er gull af manni, hefur aldrei gert neinum neitt og alltaf staðið við sitt. Málið er, að hann er...

Ég afrekaði svolítið í dag. Freistingin stóð fyrir framan mig brosandi og ég bara brosti til baka. Mér finnst það sem gerðist næst undarlegt, það vaknaði innra með mér dásamleg tilfinning sem fylgdi mér lengi sátt við það sem ég er. Sjáðu til, Freisting er kona sem ef þú hleypir inn í líf þitt þú losnar ekki auðveldlega við. En þegar ég neyta henni um eitthvað móðgast hún og með tímanum ef ég móðga hana nógu mikið verður aðdráttarafl hennar veikara og sjón mín afruglast. Ég sé hvað hún er og...

Ég er letin uppmáluð. Nenni ekki neinu, get ekki neitt, geri ekki neitt, nema það sem mér langar. Bíða og bíða, tíminn líður, mér leiðist, bíða og bíða. Eftir hverju? Eftir að tíminn líði og mér hætti að leiðast.

“Hvers vegna er hann að horfa á mig? Guð hvað hann er flottur… og ég hef ekki einu sinni litið í spegil síðan ég kom hingað inn, ég vona að ég líti vel út!” “Þarna horfir hann aftur! Ætli það sé eitthvað að mér? Nei, bíddu, hárið í lagi og ef ég væri með eitthvað framan í mér væri Jónína búin að segja eitthvað. Ætli honum finnist ég sæt eða falleg… eða seksí?” “Hvað ætli hann sé að skrifa? Eitthvað um mig? Æi, ekki vera svona sjálfsmiðuð! ” “Fokk, að sjá þessar axlir, þessar hendur og þessi...