Í drunga dags og frosti nætur, dansar um himingeiminn. Litrík ljós sem sólin grætur, lýsa' yfir norðurheiminn. Bresta í heithvolfi, háu í söng, heyra þau vættir og vallarrósin. Til norðurs og suðurs, endilöng, nýfædd norðurljósin. Þau boða birtu í kuldans böl, í bálþýddri jörðinni brakar. Kuldrepin angistin, níðfrosin kvöl, í landsins frera og klaka. Á tómum fletinum taka þau sporið, í taktlausum spretti þar stigið. Í hríðinni gleðst er á himininn horfir, hæstánægt mannskepnugreyið. -Höf:...