Ég sat á kaffihúsinu með kókið í hendini. Veit ekki eftir hverju ég var að bíða. Engu trúlegast. Bara láta tímann líða allt í kringum mig eins og ég geri oftast eftir skólann. Allt í einu byrjaði hungrið að hrjá mig. “Ekki núúúna” hugsaði ég með mér. Ég byrjaði að svitna smávegis. “Plís, góði guð, ekki núna”. En ég varð bara. Örsnöggt, fékk ég mér bita. Vonandi að enginn hefði séð mig, hallaði ég mér aftur með sælubros á vör. “Ojjjjjj, sástu þetta???” heyrði ég hvíslað. Ég leit allt í...