Ég græt. Tár mín renna hljóðlaust niður leiði afa míns. Af hverju hann? A hverju ekki einhver annar? Ég veit að ég má ekki hugsa svona, svo að ég strýk tárin burt, skömmustuleg á svip. Einhverntímann mun ég sjá hann aftur hugsa ég. Einhverntíman munum við hittast í himnaríki.