Þar seinustu helgi upplifði ég bara hversu ömurlegt er að elska engan, hafa engan hjá sér, þrá ekki neinn, og að vera einn. Flestir hér vita að ég er skilinn, það eru að verða komnir þrír mánuðir. En ég ber mig vel, er að jafna mig, er að takast á við hlutina. En allavegana, þá kom ég mér í alveg æðislega, yndislega, frábæra stöðu. Þannig var mál með vexti að vinkonu mína (bara vinkona) vantaði gistingu. Ekkert mál, ég bauð henni bara gistingu. Ég bauðst til þess að búa um hana, í ótrúlega...