Þegar ég var yngri, 16 og var að upplifa fyrstu stóru ástina, varð til í mínum hugarheimi staður, afdrep, frá skarkala heimsins og þar sem ég gat verið bara einn með sjálfum mér. Þarna var yndislegt að vera. Ég sá fyrir mér stað þar sem ég bjó. Þarna var, stór kastali sem ég bjó í og risa engi umhverfis með mittisháu grasi. Á þessum tíma var ég að ganga í gegnum dauðsfall í fjölskyldunni, fikt við eiturlyf og margt fleira sem ég bara réð ekki við. Þá var fullkomið að flýja þangað því þarna...