Bandarískt háskólarokk er alltaf eins. Jazz er sjaldan skemmtileg, R&B er hræðilegt (söngvarinn/konan syngja alltaf “úúúúúúúhaaaaaaóóóóóoj”) Metall fíla ég ekki, sorry. Rapp getur verið skemmtilegt en það er leiðnilegt að hlusta “ó, ég er betri og ríkari en þú, loser” rapp. Gospel er ófrumlegt, allavega á Omega.