Heimurn augum mínum dulin Eg þrái hinú síðustu stund sál mín löngum var muluin tilveran þornað brund Hinn síðasti,hinn óendanlegi stendur mér nú fyrir en ég sé hvorugt ljós á vegi ekkert kraðak mér fyrir Hví sjá mín augu ekki Hví er rööd mín bæld Hvi erum við öll með hlekki Hví er tilvera okkar kæld Í byrjun ég brosti, rétt eins og þú mín skref hrósðuð, rétt eins og þú hið minsta orð valdið hafði eitt lítið tör mótlæti kæfði rétt eins og þú, byrjaði glaður rétt eins og þú, endar mín ævi