-Hvað er eiginlega að? Spurði hún. Spurningin var upphafið að endanum. Hún sá það í augunum á mér, andskotinn hún sér það alltaf, hugsaði ég. Ég gat aldrei leynt neinu fyrir henni. Hún þekkir mig of vel. – Svona sestu nú niður og segðu mér frá. Ég gat ekki horft framan í hana, leit niður eins og ég skammaðist mín fyrir eitthvað, ég skammaðist mín reyndar ekki fyrir neitt. Ég bara vildi ekki ræða þetta við hana, vildi ekki að hún myndi gegnumlýsa mig með augunum. Hún vissi það vel, en hún...