Sblender: Gagnrýna semsagt “alvöru” kvikmyndagagnrýnendur bara góðar myndir?

Þessi mynd var eitt af þessum sem að maður vill helst ekki þurfa að borga sig inná. Ég mæli með að fólk bíði til að hún er orðinn gömul og taki hana kannski með nýju myndini sem þú leigir. Þrátt fyrir hversu léleg þessi mynd er ætla ég að gefa henni 1/2* út af því hversu snotur Reese Witherspoon er (ég er nú “bara” karlmaður) ;) p.s. Það hefur örugglega ekki tekið meira en fimm mínútur að kukla þetta hrikalega handrit.

Ég held að “Guð” sé bara tóm þvæla. Trúarbrögð er bara leið mannsinns til að komast í gegnum lífið. Tökum Kristna trú sem dæmi… Ef þú ferð eftir vissum reglum sem eru skrifaðar í biblíunni kemstu til himnaríkis(þetta ýtir líka undir það að drottnarar manna hafi ort biblíuna, til að halda þeim í röð og reglu). Með því að trúa á að “það mun allt verða betra” og að “ef ég verð góður þá kemst ég til himnaríkis” þá verður þú betri fyrir vikið en það þýðir ekki að það sem þú ert að trúa á er...

Ef að siðfræði er rökrétt er þá ekki hægt að segja að einræktun sé siðfræðislega rétt vegna þess hve margir gætu notið góðs af henni. Þó að við vitum náttúrulega ekki hvort hún verður notuð til ills og hversu mikinn skaða hún gæti orakað, en með tilliti til hvers einræktun er tilætlað er hún siðfræðilega rétt, ekki satt?

gthth: Þú þarft ekkert að fatta þetta með landafræðina. Þú segir að það þurfi að koma með rök fyrir því sem að maður segir. En hvernig færir maður rök fyrir siðfræðilegum spurningum þegar að siðfræði er ekki rökrétt? Eða er ég bara svo vitlaus að skylja ekki rökin bakvið siðfræðina?

Siðferðislega rangt = ég og landafræði :) Smá umhugsun: Ef að maður/kona liggur á sjúkrahúsi og bíður eftir að dauðinn kíkji í heimsókn geti mögulega verið bjargað (segjum að þessi manneskja sé kominn á miðjann aldur) og að eina leiðin til að bjarga henni felst í því að nota umdeilda aðferð nefnd einræktun. Væri það siðferðislega rangt að láta hana bara deyja, eða væri það siðferðislega rangara að nota einræktun? Ég held að einræktun sé siðlaus í svona frankenstein búningi eins og hún er oft...

En er verið að spyrja hvort einræktun sé rétt eða röng, er ekki verið að spyrja hvort hún sé siðferðislega rétt eða röng. Þarna ertu kominn með tvo ólíka hluti. Tökum hér annað þreytt dæmi : Hópur pólskra íþróttamanna brotlendir í ölpunum, (kannast einhver við þetta :)) til að halda sér á lífi átu þeir hina dánu. Er þetta ekki siðferðislega rang?? En er hægt að segja að þeir hafi verið að gera rangt með því að halda sér á lífi??

Það sem ég var að reyna að segja að það fer eftir siðferðislegum gildum hvers og eins hvort þeim finnist þetta rétt eða rangt, það getur ekki einhver bara sagt að þetta sé siðferðislega rangt því að þetta er kannski ekki siðferðislega rangt hjá einhverjum öðrum með önnur siðfræðileg gildi. Mér finnst einræktun ekki röng, það er svo mikið gott sem getur leitt af henni eins og lækningar við fæðingagalla, ýmsa sjúkdóma, líffæragjöf og svo framvegis. Það eru náttúrulega aukaverkannir á þessu...

Mín skoðun á þessu máli er dálítið í báðar áttir. Ef að einræktun er notuð í læknisfræðilegum tilgangi eða til að lina þjáningum tilfinningavera þá er þetta barasta alltasta hitt bestasta mál. En á hinn bóginn ef einræktun er notuð sem einhvers konar líffræðilegt vopn hjá herum eða eitthvað í þá áttina þá er þetta komið dálítið útí öfgar…eða hvað? Siðfræði getur verið svo erfið að ákvarða því að enginn hefur sömu siðfræði. Einræktun gæti verið bönnuð í Bandaríkjunum vegna þess að þar finnst...