Lítil skáldsaga sem ég skrifað fyrir sirka ári. — Veistu hvað ? Ég er ekki hrædd við dauðann. Dauðinn er ekkert hræðilegur hlutur fyrir mér. Hann er bara hluti af lífinu. Þú lifir, þú deyrð. Það er tilgangst laust að hræðast dauðann. Hann kemur hvort sem er. Tilhvers a lifa í hræðlsu allt sitt líf eftir einhverju sem allir vita að kemur á endanum. Afhverju ekki bara að lifa lífinu til fulls ? Reyna að lifa lífinu vel. Lífið líður ekkert hægar ef maður er hræddur. Þessvegna hræðisst ég ekki...

Stutt skáldsaga eftir mig, mhm afsaka villurnar. —- Ég sat í rúminu mínu með blað og blýant í kjöltunni og byrjaði að skrifa. Elsku Smári. Hugsunin að þú sért farinn frá okkur núna, er næstum óbærileg. Það er ekki sanngjarnt að strákur eins og þú hafir þurft að yfirgefa þennan heim svona ungur. Sérstaklega á þennan hryllilega máta. En ég vil ekki minnast þín eins og þú dóst, heldur eins og þú lifðir. Þú varst enginn venjulegur strákur, allavega ekki fyrir mér. Tilfinningarnar sem ég bar til...

Ég sat í rauða bílnum okkar og starði útum gluggan. Það var nákvæmlega ekkert nýtt að sjá. Við vorum einfaldlega bara að keyra úr borginni, sömu húsin, sömu búðirnar, sama umhverfið. En mér líkaði við þetta allt, mig langaði einhvern veginn ekkert að breyta til … Mig langaði ekkert að fara héðan úr borginni og ekki koma aftur nema til að heimsækja gamla vini og kunninga. Sveitin talaði ekkert til mín. Litlu systur mínar voru hinsvegar ekkert nema hamingjan yfir að vera að flytja í sveitina....

Jæja hér kemur annar kafli, ég vandaði mig betur með hann og reyndi að passa mig að gera ekki stafsetningarvillur ég vona að þetta hafi komið ágætlega út hjá mér, Takk 2. Kafli - Heimsóknir Ég bankaði treglega á dyrnar á húsi Potter hjónana og Lily litla Potter kom til dyra „Jamm?“ „Mm.,.. Er James .. heima?“ „Jáaa.. nei.. hann er sofandi“ Ég flissaði „Umm“ byrjaði ég svo „Nenniru að ..err.. segja honum að ég hafi komið“ muldraði ég loks En þá heyrði ég einhvern muldra „Lily hver er þetta?“...

- Þetta er fyrsti spuninnn minn… og já afsakið stafsetningarvillurnar … :S „Claire!“ kallaði reið röddin í Janine „tókstu bókina mína?!“ Fokk hugsaði ég „Jane ég er farin a sofa, svo farðu“ laug ég og kláraði að setja svart hárið mitt í tagl „já einmitt þú ert svo farin að sofa“ sagi Janine og reif dyrnar upp „og hvar er bókin mín!“ „hvaða h****** bók!?“ verð að muna að læsa „Þúsund og þrír galdradrykkir“ kallaði Janine „helduru í ALVÖRU að ég myndi nenna að stela því flikki hvað þá lesa...