Píkan starði andfúl í andlitið á mér. Enn einu sinni, hugsaði ég, ég er orðinn þreyttur á þessu. Alltaf sama rútínan og engar breytingar. Ég gerði það sem við var búist af mér og þegar skjálftanum linnti velti ég mér yfir hnéð og meiddi hana aðeins í sköflungnum. Ég nuddaði kjálkana og horfði í hina áttina. ‘Þú ert dásamlegur’, sagði hún. ‘Takk elskan, I aim to please’. Ef hún vissi bara hvað ég hugsaði. Morgun. Eftir draumlausa nótt fer ég framúr og sturta. Bursta. Kaffiþamb í vinnunni og...