Gef mér tækifæri til að sína þér, eftir allan þennan tíma. Sjáðu hað þú gerðir mér, og við hvað ég hef þurft að glíma. Ég veit ei lengur þá miklu þörf, að þurfa á þér að halda. Gastu ekki bara sleppt þeirri gjörð, að láta mig þess gjalda. En núna eru liðin ár, veldur mér vonbrigðum. Hamingja og ástrafár, olli bara hrigðum.

Minningin um liðna sumardaga, um telpur tvær er leiddust hönd í hönd, hún yljar enn og er það þeirra saga, að traust þá voru bundin vinabönd. Hlægjandi þær hjóluðu um götur, sungu Presley, rokkuðu af snilld, tíndu ber í bauka og berjafötur, flissuðu og léku sér að vild. Þær söltuðu síld og æ skein sól í heiði, í Höfðanum þær áttu unaðsstund. Það sótti sjaldan að þeim nokkur leiði, þær sprelluðu og lærðu leiki og sund. Enn þær eiga sína dótadaga, skemmta sér af lyst sem aldrei fyrr, í...

Af hverju þarf þetta svona að vera? Asnalegt,sorglegt og dapurt. Getur maður ekki lifað,lifað vel,skemmtilega, kannski eins og hver hamingjusamur maður. Kannski að þú látir mig vita, þegar þú finnur lykilinn af hamingjunni. Gerðu það vertu svo vænn, bjargaðu mér frá sorginni.