Eitt sinn var ég aldrei blá, þá aðeins lítil stúlka,ekki ýkja há! En tíminn leið og svona fór.. ekki lítil lengur heldur orðin stór. Ég átti drauma,ég hafði þrár… …var orðin þreytt eftir erfið ár. Er lífið virkilega svona stutt? Eða tekur byrjunun svona á? En ef ég dey, hvað gerist þá? Hverjir sakna mín og fella tár? Mun ég lifa í minnungunni… ..eða hverfa með þokunni? Myrkrið kemur,myrkrið fer sorgin sest að inní mér, því varnarskjöldur sálarinnar.. er niðurbrotinn einsog ég!...