Það var allt spurning um tíma, um það hver færi næst og þú varst sá útvaldi sá sem var rétt rauða spjaldið andlitin frosin við húsið þitt enginn þorir inn orðin sem enginn notar visna í loftinu þú ert farinn og þögnin smýgur milli fölra vanga. um frænda sem lést í bílslysi 25.ágúst 2003
Stígurinn minn var grýttur og torfær í nótt komu verkamenn og malbikuðu slóðina mína sporin mín og verksummerki hurfu undir bundið slitlag og þú gekkst yfir blautt malbikið og festir spor þín á veginum mínum til frambúða
Bölsýni gærdagsins og eftirvæntingar morgundagsins stíga enskan vals í kyrrðinni Ég sit í miðri óreiðunni og bíð þess milli vonar og ótta að einhver bjóði mér upp í dans
Lítil stúlka með höfrunga í augunum og sól í hárinu leikur á róló grandalaus maður með mölflugur í skegginu og hrafna í augunum ginnir litla skellibjöllu og höfrungarnir þagna og synda á brott
Orð þín eru spjótsoddar stingandi nálar brennandi glóð og þú fleygir vopnum þínum í mig hverju á fætur öðru skilur mig eftir eins og sært dýr á ískaldri jörð og allt, sem máli skiptir er það sem frostið hvíslaði í snjóinn
þú kristallaðir tímann saltaðir það sem öllu máli skipti sveipaðir um þig hjúp sem ég gat ekki nálgast og ég í grátandi vindinum horfði á þig án þess að snerta þig.
það er fótspor eftir þig á heilanum mínum ekki svona slóð sem hægt er að fylgja eftir heldur svona óregluleg spor út um allt það eru fingraför eftir þig á sálinni minni eins og barnslegt kám á spegli ekki eftir einn og einn fingur hér og þar heldur þétt fingraför allsstaðar.
Ég stari í tóm þitt þar sem augu þín birta eldhaf syngjandi máva og einmana söng ískaldrar haföldu þú starir í veruleikafyrrt augu mín og sérð ekkert þar sem hafaldan skiptir litum með náttúruna emjandi í bakgrunninum
stundum líður mér eins og lítilli steinvölu sem hefur oltið frá risastóru fjalli þá langar mig svo að geta flogið aftur í litla skarðið mitt í fjallshlíðinni en þá uppgötva ég að ég hef enga vængi og sit föst.
Ef ég tíndi þig upp eins og blóm í skógi og setti þig í vatn í eldhúsinu mínu til að dást að fegurð þinni, myndirðu fyrirgefa mér? Ef ég tíndi þig upp eins og blóm í skógi og setti þig í vatn í eldhúsinu mínu til að dást að fegurð þinni, myndirðu fyrirgefa mér?
Því græturðu, tungl? Döggin geislum þínum varpar um grundina fuglar baða sig í birtu þinni ástfangin pör dást að fegurð þinni rökkrið víkur fyrir ljóma þínum því græturðu,tungl ?
Í mosagróinni laut lygni ég aftur augunum hugleiði dagana sem ég átti með þér dagana sem þú sveikst mig og dagana þegar gleðin faðmaði okkur baðaði okkur bleikum bjarma í loftinu svífa ósögð orðin yfir og við slítum þau niður eitt og eitt eins og safarík epli og neytum þeirra saman.
þú virðir mig fyrir þér eins og hillu fulla af vörum velur hluta af mér eins og barn að velja bland í poka japlar á hjarta mínu svolgrar í þig sálinni borgar ekki og ferð.
Í dag rigndi spjótsoddum fólkið hljóp sem fætur toguðu undan blóðbaði náungans á bárujárnsþökunum má sjá storkið blóðið nóttin hylur allt og þögnin kæfir ópin í koddanum í nótt rignir spjótsoddum
Tjaldið fellur Áhorfendurnir Eru farnir Heim Ennþá með Leikskrárnar Samanvöðlaðar Milli handanna Ljóskastararnir Standa heitir Í myrkrinu Og varpa skugga Á veggina loksins er þögn Og augu þín Skipta litum
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
