Dulspeki yfir höfuð er hvað? Eitthvað sem við mannfólkið skiljum ekki eða hreinlega erum hrædd við? Mitt sjónarhorn á dulspeki sem slíkri er að það eru ýmsir hlutir lífsins sem fólk í dag er búið að gleyma og þar af leiðandi köllum við þetta “Dulspeki” , hið “Yfirnáttúrulega” , “Villitrú” eða “Verk Satans” Ég er það sem kallst áhugasamur, dró til dæmis nafnið “Perizad” frá persneskum heimildum yfir gömul nöfn(Perizad þýðir “born of faries”), ég á ekkert mikið af bókum en heilmikið á tölvunni...

Frá fyrri grein þar sem vinir mínir voru uppistaða leiðinlegs vandamáls sem var yfir höfuð orðið sápa hef ég fundið mér lausn á, ég hef eiginnlega hætt að tala við þá sem ég þekki(eða næstum alla öllu heldur). Þannig að það er eiginlega úr sögunni. Og við ákváðum að halda sambandi okkar leyndu fyrir öllum sem við þekkjum. En ég hef verið að taka eftir breytingum í samskiptum við kærustuna mína, ég veit fyrir víst að hún sé sú sem ég vil hafa langt fram yfir lífstíð mína. Nýja vandamálið er...

Ég hef eiginnlega hætt að tala við þá sem ég þekki(eða næstum alla öllu heldur). Þannig að það er eiginlega úr sögunni. En ég hef verið að taka eftir breytingum í ástarsambandinnu við kærustuna mína, ég veit fyrir víst að hún sé sú sem ég vil hafa langt fram yfir lífstíð mína og ég vil halda sambandi við hana. Nýja vandamálið er það að það er eins og svokallaði neystinn sé að dofna og ég hef verið að hugleiða hvernig ég geti kveikt í honum aftur? Mér gengur ekkert sérstaklega vel með það, en...

Hvernig finnst ykkur 3rd edition, miðað við það að maður sé búinn að spila AD&D(2nd edition) í langa tíð og svo kemur þetta nýja kerfi sem er manni óskiljanlegt í fyrstu… 3rd edition er hrein snilld að mínu mati þegar maður gefur sér tíma í að skoða það fyrir alvöru, þetta er vel unnið kerfi frá A-Ö allir gallar úr 2nd edition liggur við farnir, characterinn er meira frjáls í uppsetningu og alles. Gallinn er sá að þegar maður er búinn að vera inni í 2nd edition svona lengi að maður er búinn...

Ég á í töluverðum vandræðum með þessa svokölluðu vini mína fyrir utan það að mín og þeirra viðhorf á öllu í kringum mann eru gagnstæð á næstum alla vegu, þá eru þeir að koma í veg fyrir að mitt eigið ástarlíf gangi upp með þeirri sem ég er hugfanginn af. Ég er búinn að vera í sambandi í tæpt hálft ár, og næstum öllum vinum mínum er illa við hana. Undanfarið hef ég verið að forðast að hitta vini mína að mestu. Þetta hefur verið að vefjast fyrir mér um hvort að ég eigi einfaldlega að slíta...