Hæ, ég heiti Gestur. Ég er ekki einstakur eða öðruvísi, ekki á upphefjandi hátt allavega. Þið eruð öll eins, og ég líka. Við erum öll jafn slæm. Í gær óskaði ég manneskju dauða. Manneskju sem ég læst þykja vænt um. Það hefði ekki þjónað miklu að hún dæi. Bara, upp á fílínginn. Ég hefði ekki deytt hana sjálfur. Læknamistök eða eitthvað. Stundum hugsa ég til þess hvað gerðist, ef til dæmis fjölskyldumeðlimur myndi hverfa. Fengi ég athygli? Kannski ef ég myndi hverfa sjálfur. Þá fengi ég sko...