Fyrir mér er lífið alltof flókin þraut ég vil herma eftir Hudini, að láta mig hverfa á braut. Skurðar á höndum, ég leggst í bað. Aðkoman er ógeð, vökvinn er rauður. Ég heyri vini kalla, en hætti að sjá, Blettur á fjölskylduna, svartur sauður Langbest geymdur liggjandi dauður. til að lifa, viljann hefði þurft Hjartað hafði hamast en það er hætt að slá Ljósið er slokknað, lífið horfið burt, Lífið var eintóm leiðindi en það er liðið hjá Í mínu hjarta er engin eftirsjá.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
