Fyrst lítið er orðið um framlög á þennan Jazz og blús kork fannst mér tilvalið að koma með smá innskot eða grein um besta blúsista sem uppi hefur verið, hann Stevie Ray Vaughan. Hver kannast ekki við hann, þar að segja ef þú ert kunnug/ur blúsi. Hann hlýtur hann að vera goðsögn í þeim heimi en annan eins snilling hef ég ekki rekist á í minni tíð. Eric Clapton er góður en kemst ekki í hálfsvist við Stevie. Engum öðrum hefur tekist að spila af slíkri færni og öryggi eins og Stevie hann sem...

Stúlkan mín fagra Sú rósfagra stúlka sem ilmar svo ljúf Sú línklædda litla sem lítur á mig Með glampa og gleði hún glóir augum fögrum Hún stúlkan mín mæta í mínum fegnum örmum. Endilega segir mér hvað ykkur finnst, ef til vill bara uppkast hjá mér, reyni að gera það betur kannski fái ég einhverjar athugasemdir.

Mig langaði svona að athuga aðeins á hvaða línu fólk er og vita hvað ykkur finnst góður kveðskaður og hvað ekki. Þið megið endilega tilgreina ykkar uppáhaldshöfund og einhvern sem er ekki í miklu uppáhaldi hjá ykkur og jafnframt eitt besta/fallegast/flottasta eða best gerða ljóð sem þið hafið lesið, þið bara ráðið því. Minn eiginlegi uppáhaldshöfundur hefur lengi verið Tómas Guðmundsson og einn sem ég hef aldrei kunnað að meta og jafnvel að hann hafi farið í pirrurnar á mér er Andri Snær...

Þetta eru tvö stutt ljóð, frumraun mín í ferskeytlum og stafhendum mætti kannski segja. Hvað finnst ykkur. Stafhenda Þarna göngumaður var Sjá má duga garpinn þar. Fjöllin klífa margir menn En víst mun þessi klífa enn. Ferskeytla Óvirða mann og flekkja má Með kal í brjósti Kunna menn þá vel að sjá Gott frá slæmu lasti.

Í draumum mínum þú birtist mér blíður Og okkar dagar í draumblíðu saman. Þú undurfagur á himnum bíður Þar til gleðin blómstrar ein og ég man. Mína ástarjátningu ég tjái þér, ó, þær hugljúfu stundir úr mínu minni, sem ávallt ég vil að fylgi mér, ástin mín þú og okkar góðu kynni.

Þetta er svolítið stutt en langaði nú samt að setja Það inn. Hugar tveir ætíð elskast þótt skiljist að í stutta stund. Því í öðrum heimi ástin frelsast og blómstrar senn á bjartri grund.

Þetta er smá saga sem ég skrifaði í gamni mínu. Veit ekki hvers vegna um þetta efni, bara svona af hverju ekki? :D Vona að einvherjum líki eða finnist lesningin ekki leiðinleg. It was after class that he asked me to come back to the classroom and talk to him, everyone else were having lunch, so when I went with him nobody noticed, I asked him if I’d done anything wrong, he just smiled and turned his back on me and opened the door to the classroom, I went in and he came in after me, the door...

Jæja, önnur tilraun :) … Touching the void in a despered try to grasp whatever that's left of yourselve Hoping, but faith is no moore The great and hollow sorrow of beeing lost and unfound drives you on… till' you can reach no moore Now lost You know You'll be gone at the rise of sun.

Jæja, sú er skoðun mín að við Íslendingar eigum yfir mörgum og miklum fjársjóðum að gæta. Þar á með Íslendingasögunum okkar og fornsögum, sem allt of lítið er farið með á milli manni. Ein af mínum uppáhalds er einmitt Bósasaga og setti ég hana hér inná í þeimj tilgangi að vekja athygli á þessari ritsnilld. Vonandi er þetta einhvað sem ykkur líkar. Bósa Saga og Herrauðs [Þessi saga hefzt eigi af lokleysu þeirri, er kátir menn skrökva sér til skemtanar ok gamans með ófróðligum setningum, heldr...

Þetta eru ljóð sem ég hef samið ,þau eru kannski ekki merkileg en mér þætti gaman að vita hvað ykkur finndist. Ást og hamingja Við gleðinnar strendur Í blómstrandi haga Er ástin kona og maður Þar eiga þau hvors annars huga Þau njótast með ást í hug Fljóta í ástarflaumi Þau brosa með gleði í hug Finna sig í gleðistraumi Í dýrðarljóma þess litafárs Liggur hamingjan Í gleðinnar flaumi Þeim hrjóstruga straumi Renna gleðitár Dýrmætari en auðsins fjár Á því auðborna landi Þar sem bárurnar brotna á...