Mig langar til að segja ykkur frá afhverju ég og eflaust margir aðrir eru svona fucked up í rómantíkinni. Ég ætla aþ taka fyrir fram að ég er ekki góður í stafsetningu og vinsamlegast byð ykkur um að kommenta sem minnst á það. Mín saga er þannig að ég hef verið skíthræddur við hitt kynið svo leingi sem ég hef verirð kynþroska enn einstaka sinnum hitti ég bara svó ómótstæðilega stelpu að ég verð bara að láta reyna á það. Vanalega hef ég lítinn sem eingan áhuga á kvennfólki (ég er nú sammt...

Ég er í dálittlum vandræðum með kvennfólk. Staða mín er þannig að ég hef ekki stundað kynlíf í tæp fjögur ár. Ég er svasem ekkert að velta mér uppúr því en ég hef bara svo lítinn drifkraft í að reyna við stelpur. Ég hef heldur engann áhuga að fara að pikka upp fullar stelpur því að mér fynnst ég vera notfæra mér stöðuna þó eg viti að flest fólk fer á fillerí í þeim tilgangi að manna sig upp í að reyna fá drátt. Ég held að ég vilji líka meira en bara kynlíf þó er kynkvötinn stundumm alveg að...

Hafið þið lesið bækur eftir þennan snilling! Ef þið hafið áhuga á heimspekilegum hugsjónum og það að sjá lífið í nýjum víddum þá hvet ég ykkur endilega til að lesa hann. Ef þið eruð búinn að lesa hann langar mig að fa álit frá ykkur. Ég atla sammt að taka þeð fram að þetta er ekki beint dulspeki en þetta er léttur lestur með léttum texta og flestar bækunar eru ekki lengri en 300 bls. Ég mæli mest með Alchemistanum (sem hefur verið þíddur yfir á íslensku), The Pilgramige og Veronica Decides...