Hún hafði misst slaufuna úr hárinu, ég vissi hvað ég átti að gera en spurningin var hvort ég hefði kjarkinn til þess. Ég tók upp rauðu slaufuna frá jörðinni og þefaði djúp í nasir mínar, ilmur af gull fallegum kvenmanni sem notaði aðlagandi ilmvatn. Ég ákvað að elta þessa fagra dömu. Hún var á leiðinni út úr almenningsgarðinum þegar ég kallaði á eftir henni ´´Afsakaðu átt þú þessa fallegu slaufu?’’ Hún sneri sér við hálf hrædd, gekk hægt að mér , og sagðist að svo væri. Fyrr en var vorum við...