Hún var fræg, vildi allt í hendurnar og grét þegar eingin skildi hana, ég skildi hana. Við elskuðum hvort annað, ég vissi hvað hún þráði. Ég var hennar og hún var mín, ég fæ hroll við tilhugsunina að hitta hana í fyrsta sinn. Ég yrði miklu betri en hinir mennirnir hennar. Hún sagði mér allt í sjónvarpinu og svæfði mig á næturnar. Að fylgjast með henni var guðdómlegt en í dag mundi ekki bara ég horfa heldur snerta líka. Sýningin var að vera búin, ég hafði komið mér vel fyrir. Hún labbaði út...