Ég mæti þeim í vöku og draumi ómæld sorg og ótti, fyllir augu þeirra myrkri. Hræðslan grefur sig djúpt, í óharðnaðan líkamann. Sum gráta í einrúmi, enginn sér örvæntinguna, hyldýpi brostinna vona. Of hrædd til að fara heim þar sem nóttin ríkjir daglangt, við drykkju og glaum, barsmíð og kvöl. Og fáfræði okkar sem viljum hjálpa ýtir þeim aðeins lengra, fram á brún þverhnípisins.