Tvö gömul skúffuljóð síðan úr framhaldsskóla: Stuttur óður til ástarinnar Ástin hún er eilíf og hefur dýrðina með sér, án hennar heilagra verka þá væri ég ekki hér. Hún lætur augu mín glitra eða fær sálina til að þjást, því það er hún sem ræður hvort hjarta mitt fái að sjást. Hún skilur mig einan í sárum en ég þrái hana á ný, er ég hennar verður það er hún sem ræður því. Hún snýr mér í allar áttir og gefur eigi grið, heldur tortímir veröld minni ég sárbæni um frið. Hún heldur mér alltaf...