Stari fram, stend og læt mig dreyma deyja fljótt, þess óska ég svo heitt sæktu hana, sálu mína, Drottin því syndum mínum ekki fæ ég breytt. Ég heyri grátur, en þó í hjarta mínu held ég að nú finnist loksins ró herði hnútinn, finn reipið þrengja að hálsi, hika ei, von bráðar orðin sljó. Myrkrið kemur, og heyri raddir hljóma himnasöngur, nei, mín eigin rödd aldrei skal mér ætlunarverk takast en innan tíðar skal ég verða kvödd. Ég kyssi mömmu, pabba, kát og lífsglöð lágt ég græt, nú er komin...