Ég sá það sem ég vildi sjá ég fann það sem ég þóttist þrá en aldrei, aldrei óskaði ég mér þessa kvöl, að rispa sál mína á brennandi möl. Þó frostið beit mig og aðvaraði þá fann ég ekki, hlustaði ekki ég hugsaði ekki um annað en nautnina sem blindaði mig líkt og gert hefur við mann og annan. Svo stendur sannleikurinn andspænis mér… ögrar, stríðir. Vogar sér að segja að ég eigi eftir að skransa í brennandi mölinni aftur, aftur og aftur.

Draumar mínir falla af herðum mínum og splundrast yfir eyðimerkur grasið, tár mín falla til jarðar og veröld mín hringsnýst í kringum mig. Ein ég er, svo einmanna, svo alein á framandi stað. Gleðin sem áður fyllti hjarta mitt er framandi eins og veröldin sem ég stend á, Allt sem ég áður þekkti er mér framandi, og firringin uppfyllir líkama minn og sál. Ég er mér framandi vera, á framandi stað, svo rótlaus og firrt. Langanir og draumar hafa fjarlægst mig eins og ég sjálf hef yfirgefið mig á...