Frábær grein. Það er oft gaman að horfa á kvikmyndir sem maður dýrkaði þegar maður var lítill, eða hlusta á tónlist sem maður dýrkaði þegar maður var lítill, og athuga hvernig maður finnst þetta eftir þetta mörg ár. Síðan er líka voðalega sniðugt að fatta loksins brandarana, sem maður skildi ekkert í sem krakki en hló samt að, í sumum myndum.